Katedra św. Michała Archanioła w Łomży

Obraz Matki Boskiej, znajdujący się w kaplicy Modliszewsfcich, należał do Bractwa Różańcowego. Nabożeństwa parafialne odprawiano przy wielkim ołtarzu. Członkowie bractwa włączali się do uroczystych procesji odpustowych w parafii, a i sami organizowali je w święta maryjne, szczególnie święto Matki Boskiej Różańcowej. W XIX wieku Bractwo przestało istnieć. Po 1925 r. w kaplicy umieszczono Najświętszy Sakrament.

W 1634 r. Mateusz Florian Ługowski i żona Magdalena z Chrostowskich zapisali dużą sumę na uposażenie Bractwa Różańcowego. W trzy lata potem biskup St. Łubieńaki potwierdził zapis i przeznaczył Bractwu ołtarz Matki Boskiej w kaplicy Modliszewskich 31.

Kaplicę Matki Boskiej wcześnie przekazano Bractwu Różańcowemu, którego głównym świętem była Matka Boska Różańcowa. W dni świąteczne i codzienne członkowie bractwa śpiewali różaniec. Lista piętnastu tradycyjnych tajemnic ustaliła się między rokiem 1480 a 1500. Ta modlitwa maryjna została szybko rozpowszechniona przez bractwa różańcowe, z których pierwsze założyli dominikanie w Kolonii w 1475 r.

Pierwszy spis "sreber z kaplicy Różańcowej" pochodził z 1711 r. O sukience i koronach wspomniano przy omawianiu historii Obrazu.

Obecną katedrę wzniesiono pod głównym tytułem św. Michała Archanioła. Ten odpust był i pozostał do dzisiaj. W poprzednim wieku wymieniono ponadto., jako odpusty parafialne, św. Izydora i św. Rocha. Są one do dzisiaj. W 1822 r. wyróżniono również uroczystości Matki Boskiej.

Wokół głowy Maryi i Dzieciątka są aureole, powstałe wskutek wyżłobienia deski. Tło obrazu, rzeźbione w desce, zawiera geometryczne wzory. Obraz, a szczególnie twarze świętych postaci, wielokrotnie przemalowywano na całej powierzchni. W 1990 r. Obraz poddano gruntownej restauracji. Obraz Matka Boskiej Łomżyńskiej znajdował się w kaplicy. Przy opisach wizytacyjnych wymieniano wszystkie ołtarze, a często i obrazy.

Obraz Maryi z Dzieciątkiem, nieznanego autora, pochodzący z XVI wieku, o wymiarach 130 na 95 cm, wykonany został techniką olejną na desce. Maryja przedstawiona w półpostaci, zwrócona jest do widza prawie frontalnie. Twarz ma podłużną, o poważnym wyrazie, z dużymi oczami, prostym nosem i małymi, wąskimi ustami. Dłoń prawej ręki, ugiętej w łokciu, uniesiona jest na wysokości piersi. Lewa ręka podtrzymuje siedzącą postać Dzieciątka. Twarze Maryi i Jezusa są lekko zwrócone ku sobie. Rysy i kolor twarzy Maryi i Dzieciątka są zbliżone. Jego głowę okalają ciemne pukle włosów. Prawa ręka jest wzniesiona w geście błogosławieństwa. Palec wskazujący i środkowy są zwrócone ku górze, a trzy pozostałe - lekko zgięte. Lewa ręka opiera się na Ewangelii. Lewa nóżka, z odsłoniętą stopą, ułożona jest równolegle, prawa zaś - lekko zgięta. Obydwie święte postacie okrywają szaty. Maryja ubrana jest w różową suknię. Głowę Jej okrywa niebieska chusta, która spada na pofałdowany płaszcz tego samego koloru. Obrzeże płaszcza i chusty zdobi jasny szlak, zaś dekolt - jasna lamówka. Dzieciątko posiada niebieską suknię w kwiatki. Obrzeże sukni i lamówka są podobne, jak u Madonny.